تأثیر کیفیت گزارشگری مالی بر کارایی سرمایه گذاری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

ارتباط میان کیفیت اطلاعات مندرج در صورتهای مالی و کارایی سرمایه گذاری در شرکت از جمله موضوعات با اهمیت و جدیدی است که در سالهای اخیر در زمینه تحقیقات حسابداری مالی صورت پذیرفته است. در این تحقیق نیز با استفاده از مدل رگرسیون به آزمون تجربی این رابطه پرداخته شده است. دو موضوع کلیدی این تحقیق، کارایی سرمایه گذاری و کیفیت گزارشگری مالی است که کارایی سرمایه گذاری به صورت مفهومی، پذیرش پروژه هایی با ارزش فعلی خالص مثبت در نظر گرفته شده و ناکارایی سرمایه گذاری نیز گذر از فرصتهای سرمایه گذاری با ارزش فعلی خالص مثبت(سرمایه گذاری کمتر از حد) و یا انتخاب پروژه هایی با خالص ارزش فعلی منفی(سرمایه گذاری بیش از حد)، تعریف شده است. در این تحقیق، کارایی سرمایه گذاری به عنوان انحراف از سرمایه گذاری مورد انتظار که تابعی از فرصت های رشد به شمار می آید، ارزیابی شده بنابراین، هم "سرمایه گذاری کمتر از حد"(انحراف منفی از سرمایه گذاری مورد انتظار) و هم "سرمایه گذاری بیش از حد"(انحراف مثبت از سرمایه گذاری مورد انتظار ، به عنوان ناکارایی سرمایه گذاری) مطرح شده است. به منظور ارزیابی کیفیت گزارشگری مالی نیز در تحقیق پیش رو از کیفیت اقلام تعهدی استفاده شده است. قلمرو زمانی و مکانی تحقیق، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران شامل 115 شرکت طی دوره مالی 1383 تا 1390 می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری رابطه معنی دار و مثبتی مشاهده می گردد. همچنین ارتباط معناداری میان کیفیت گزارشگری مالی و سرمایه گذاری کمتر از حد و بیش از حد شرکت وجود ندارد.